منعقد کننده و کمک منعقد کننده ها
کمک منعقد کننده یک ماده شیمیایی که برای کمک یا اصلاح انعقاد استفاده می‌شود. در ادامه این مقاله به شرح این موضوع می‌پردازیم…
فلوکولانت
کمک‌های منعقدکننده به چگالی لخته‌هایی که آهسته ته‌نشین می‌شوند، می‌افزایند و لخته‌ها را منسجم می‌کنند تا در طی فرآیند اختلاط و ته‌نشینی شکسته نشوند. کمک منعقدکننده به عنوان لخته‌ساز یا فلوکولانت نیز شناخته می‌شود. همچنین اثربخشی یک منعقد کننده را از طریق مواردی که در زیر آورده شده، بهبود می‌بخشد:
- تشکیل ذرات بزرگتر یا سنگین‌تر
- سرعت واکنش
- ایجاد امکان کاهش دوز منعقد کننده
دلیل اصلی استفاده از مواد کمکی منعقد کننده کاهش مقدار دوز مصرفی آلوم است که به نوبه خود میزان تولید لجن را کاهش می‌دهد، چراکه آبگیری و دفع لجن آلوم دشوار است.
شایع‌ترین مشکلات مرتبط با انعقاد، لخته‌های ضعیفی هستند که به اندازه کافی کنار هم نمی‌مانند تا به طور کامل ته‌نشین شوند یا لخته‌هایی که به خوبی ته‌نشین نمی‌شوند. فلوکولانت برای کاهش یا از بین بردن این مشکلات اضافه می‌شود. همانطور که قبلاً اشاره شد افزودن یک فلوکولانت ممکن است مقدار منعقد کننده موردنیاز را کاهش دهد.
فرآیند انعقاد اغلب از طریق استفاده از فلوکولانت افزایش می‌یابد. گاهی اوقات، منعقد کننده اولیه اضافی برای افزایش اندازه لخته‌های بزرگ و نرخ ته‌نشینی سریع اضافه می‌شود. با این حال، در برخی از آب‌ها، حتی دوزهای زیادی از منعقد کننده اولیه، لخته رضایت بخشی ایجاد نمی‌کند. به طور کلی، موثرترین انواع کمک منعقد کننده ها، پلی آکریل آمیدهای آنیونی با وزن مولکولی بسیار بالا هستند. در برخی از سیستم‌های شفاف سازی، انواع غیریونی یا کاتیونی فلوکولانت هم موثر است.
انواع کمک منعقد کننده
انواع کمک منعقد کننده ها
- سیسلس فعال
- گاز کلر
- خاک رس
- اکسید کننده
- پلی الکترولیت
- پودر کربنات کلسیم
- عامل وزنی
- عامل جانب سنگین کننده
عواملی که بر نحوه عملکرد فلوکولانت تاثیر می گذارد عبارتند از:
- شرایط اختلاط
- PH
- قلیایی بودن
- دمای آب
- کدورت
کمک منعقد کننده های آلی
لخته‌سازهای آلی عمدتاً پلیمری هستند. آن‌ها ممکن است پلی الکترولیت، یعنی پلیمرهای حامل بار آنیونی یا کاتیونی، یا پلیمرهای غیر یونی بدون بار باشند. فلوکولانت‌های آلی ممکن است سنتزی یا طبیعی باشند. از جمله کمک منعقدکننده‌های آلی می‌توان به پلی آمین‌ها اشاره کرد.
پلی آمین‌ها اغلب جایگزین منعقد کننده های معدنی برای کاهش کدورت در جریان های فرآیند یا فاضلاب می‌شوند. آن‌ها به ویژه در زمینه‌های پردازش زباله های بیولوژیکی و فرایندهای تخمیر مفید هستند. این پلیمرها در بسیاری از فرآیندهای شفاف‌سازی تصفیه آب بسیار موثر هستند. همچنین می‌تواند در ترکیب با محصولات لخته ساز و منعقد کننده ما برای کاهش هزینه‌های کلی تصفیه استفاده شود.
کمک منعقدکننده های معدنی
کمک منعقدکننده‌های معدنی شامل آلوم، پلی آلومینیوم کلراید (PAC)، کلرید آلومینیوم، سولفات آلومینیوم، کلرید آهن و سولفات آهن هستند. از آنجایی که اغلب ذرات معلق در فاضلاب معمولا بار منفی از خود نشان می‌دهند نمک این فلزات زمانی که به فاضلاب اضافه می‌شوند یونیزه می‌شوند تا بارهای کاتیونی تشکیل دهند که می‌توانند به ذرات معلق با بار منفی متصل شوند. این برهمکنش منجر به کاهش بار سطحی و تشکیل میکروفلوک می‌شود که به نوبه خود تجمع می‌یابد و لخته‌های بزرگتری را تشکیل می‌دهد و راحتی می‌توانند از محلول ته‌نشین شوند.
در میان این لخته سازهای معدنی، PAC ها به طور گسترده در تصفیه آب آشامیدنی و فاضلاب استفاده می‌شوند. البته، پک به PH بسیار حساس است، در دماهای پایین ناکارآمد است و مقادیر زیادی برای لخته‌سازی موثر مورد نیاز است؛ بنابراین حجم زیادی از لجن تولید می‌شود که در سیستم‌های تصفیه خانه فاضلاب چالش برانگیز است.
در نتیجه ایجاد یک سیستم برای بازیافت لجن اضافی ضروری است. اخیراً فلوکولانت‌های پلیمری معدنی مانند پلی سیلیکات‌های آهن مورد توجه قرار گرفته‌اند، اگرچه وزن مولکولی و کارایی لخته‌سازی کمتری در مقایسه با لخته‌سازهای پلیمری آلی دارند.
کمک منعقد کننده در تصفیه آب
مواد منعقد کننده در تصفیه آب
لخته‌سازی یکی از فرایندهای تصفیه آب است که در آن مواد جامد خوشه‌های بزرگتر یا لخته‌ها را تشکیل می‌دهند تا از آب حذف شوند. این فرایند می‌تواند خود به خود یا با کمک عوامل شیمیایی اتفاق بیفتد. لخته‌سازی یک روش متداول برای تصفیه آب و فاضلاب و در تصفیه آب آشامیدنی است.
فروش مواد شیمیایی تصفیه آب و فاضلاب
مراحل لخته‌سازی در تصفیه آب به صورت زیر است:
- ذرات جامد معلق در فاضلاب دارای بار منفی هستند. در مرحله اول لخته‌سازی، یک مواد منعقد کننده مانند آلومینیوم سولفات به فاضلاب اضافه می‌شود. مولکول‌های منعقد کننده با بار مثبت ذرات جامد با بار منفی معلق در آب را خنثی می‌کنند. خنثی کردن این ذرات راه را برای لخته شدن آن‌ها در کنار هم و به صورت توده بزرگتر هموار می‌کند.
- در مرحله دوم، فاضلاب باید با میکسر هم زده شود. برای اطمینان از پخش شدن ماده منعقد کننده در آب، ابتدا به سرعت بالای اختلاط نیاز است. هنگامی که لخته‌سازی در حال انجام است، سرعت اختلاط کاهش می‌یابد تا از جدا شدن مجدد جرم ذرات جلوگیری شود.
- در مرحله سوم هنگامی که لخته شروع به تشکیل می‌کند، یک ماده شیمیایی پلیمری به عنوان کمک منعقد کننده یا فلوکولانت به فاضلاب اضافه می‌شود. پلیمرهای فلوکولانت لخته را از میکرو به ماکرو فلوکولانت تبدیل می‌کنند، به این معنی که جرم ذرات جمع‌آوری شده با هم تجمیع شده و بزرگتر می‌شود. این ماده شیمیایی که کمک منعقد کننده نام دارد همچنین جرم جمع‌آوری شده را به هم متصل می‌کند تا حتی زمانی که آب کمی هم زده می‌شود به راحتی متلاشی نشود.
- در مرحله چهارم، پس از تکمیل لخته‌سازی، توده‌های جامد بزرگ را می‌توان از جریان فاضلاب خارج کرد. این کار یا از طریق ته‌نشین شدن در جایی که لخته برای حذف از پایین خارج می‌شود یا از طریق استفاده از فیلترهایی که لخته‌ها را فیلتر می‌کنند، انجام می‌شود.
کمک منعقد کننده های شیمیایی
پلیمرها مواد شیمیایی مورد استفاده در لخته‌سازی هستند. لخته‌سازی فرآیند انباشته شدن ذرات بی‌ثبات به لخته‌های بزرگتر است. در لخته سازی فاضلاب و تصفیه لجن، ذرات کلوئیدی به منظور کمک به حذف آن‌ها یا کمک به آبگیری لجن جمع می‌شوند. پلیمرها را می‌توان به تنهایی یا همراه با منعقد کننده‌های معدنی به کار برد تا لخته‌ها را بزرگتر و در برابر نیروهای برشی مقاوم کند.
فلوکولانت شیمیایی از مونومرهایی تشکیل شده که پلیمرهای پلی الکترولیت را می سازند، یعنی پلیمرهای کاتیونی، پلیمرهای آنیونی یا پلیمرهای غیر یونی. مانند پلی آکریل آمید که به طور گسترده‌ای برای دهه‌ها مورد استفاده قرار گرفته است. انواع کمک منعقد کننده های شیمیایی را می‌توان به سه دسته فلوکولانت کاتیونی، فلوکولانت آنیونی و فلوکولانت غیر یونی تقسیم کرد.
پلی آکریل آمیدهای کاتیونی، برای آبگیری لجن حاصل از فرایندهای تصفیه بیولوژیکی استفاده می‌شوند. به طور معمول، هر چه سهم لجن بیولوژیکی در مقدار کل لجن بیشتر باشد، چگالی بار کاتیونی مورد نیاز در پلیمر بیشتر می‌شود.
پلی آکریل آمیدهای آنیونی، از جمله موارد دیگر، برای شفاف‌سازی و تصفیه آب استفاده می شود. پلیمریزه شدن پلی آکریل آمیدهای آنیونی با وزن های مولکولی بسیار بالا آسان‌تر است. پلی آکریل آمیدهای غیر یونی نیز برای بهبود توان عملیاتی، افزایش بازده و بهینه‌سازی فرآیندها به ویژه در شرایطی که PH پایین درگیر هستند، استفاده می‌شود.
فرایند انعقاد سازی
برای خرید مواد شیمیایی می‌توانید با کارشناسان بخش فروش دکتر کمیکال ارتباط برقرار کنید. همچنین برای تهیه و خرید انواع کمک منعقد کننده‌ها به بخش خرید پلی الکترولیت مراجعه کنید.
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.